Εμπόδια στις σχέσεις

Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά τα ζευγάρια χωρίζουν. Χωρίζουν αμέσως μετά το γάμο, λίγο πριν το γάμο, μετά από μια συγκατοίκηση, μετά το πρώτο παιδί. Κάποτε στο σχολείο «συζητούσαν» για το παιδί των χωρισμένων γονιών. Τώρα «συζητάνε» για το παιδί που ζει σε μια οικογένεια και έχει και τους δυο γονείς του.

Τι συμβαίνει; Τι φταίει; Που οφείλεται αυτό;

Για πολλά χρόνια οι γυναίκες ήτανε στο σπίτι, δεν εργάζονταν και αυτό ξέρανε ότι ήταν ο ρόλος τους. Ο άντρας ήταν ο κύριος του σπιτιού, το αφεντικό και οι γυναίκες «υποτάσσονταν» μην έχοντας ή μην ξέροντας να κάνουν κάτι διαφορετικό. Επίσης, η σκέψη για χωρισμό δεν υπήρχε καν σαν ενδεχόμενο. Οι ρόλοι ήταν ξεκάθαροι για όλους και αυτό κρατούσε τις ισορροπίες.

Όταν οι γυναίκες αρχίσανε να βγαίνουν στην αγορά εργασίας τα πράγματα αρχίσανε να αλλάζουν. Η γυναίκα άρχισε να αποκτά δύναμη, οικονομικά και ψυχολογικά  και αυτό άρχισε να διαταράσσει την υπάρχουσα ισορροπία. Σ αυτή τη γενιά των γυναικών παρατηρούμε πολλές γυναίκες που είχαν σκεφτεί να χωρίσουν αλλά δεν το έκαναν.

Στις επόμενες γενιές και στα χρόνια τα σημερινά παρατηρούμε ότι οι ρόλοι έχουν αλλάξει κατά πολύ, αυτό επιφέρει συγκρούσεις, απομόνωση των ατόμων στη σχέση και πολύ συχνά χωρισμό. Η οικονομική κρίση έχει συντελέσει κι αυτή σε όλο αυτό το φαινόμενο με το να «αδειάζει» τους ανθρώπους, οικονομικά και ψυχολογικά. Με τι κουράγιο και αυτοπεποίθηση ένας άντρας άνεργος θα μπορέσει να είναι στήριγμα στην οικογένειά του; Πώς ένας άνθρωπος που κάνει 2 και 3 δουλειές έχει χρόνο να θρέψει τον εαυτό του και κατ επέκταση και τον/την σύντροφό του και τη σχέση του;

Πολλές φορές η ανεργία ερμηνεύεται ως αποτυχία του εαυτού και αυτό καταρρακώνει έναν άντρα ή μία γυναίκα. Προκαλεί θυμό προς την κοινωνία, τους άλλους και την οικογένεια. Η σχέση διαρκώς βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί.

Η συγκατοίκηση και ο ερχομός ενός νέου μέλους για δύο νέους γονείς που λίγο καιρό πριν μένανε με τους γονείς τους για οικονομικούς λόγους φέρνει στην επιφάνεια πολλά ζητήματα. Η ευθύνη του εαυτού, η ανατροφή του παιδιού, το μοίρασμα των υποχρεώσεων στο να συντηρηθεί ένα νοικοκυριό, οι οικονομικές ευθύνες και δυσκολίες είναι μερικά από αυτά που χρειάζεται ο καθένας με τον εαυτό του αλλά και χωριστά με τον σύντροφό του να καταφέρει να τα διαχειριστεί. Όταν όμως όλα αυτά μαζί είναι πρωτόγνωρα, τότε υπάρχουν συγκρούσεις και εντάσεις.

Υπάρχει πολύ έντονα επίσης η «μαγική σκέψη» και η απαίτηση ο ένας να καταλάβει αυτό που θέλει ο άλλος από μόνος του. Να το μαντέψει δηλαδή. Είναι γνωστή η φράση «μα δεν καταλαβαίνει τι θέλω;». Έχει ειπωθεί αυτό ποτέ; Και αν έχει ειπωθεί υπό ποιες συνθήκες και καταστάσεις; Μήπως αυτά έχουν αλλάξει; Και δεν έχουν αλλάξει, μήπως έχει αλλάξει το άτομο και θέλει κάτι άλλο; Πώς αυτό μπορεί να το ξέρει κανείς; Μόνο με την επικοινωνία και τον διάλογο. Το πιο συχνό πρόβλημα των ζευγαριών είναι η έλλειψη επικοινωνίας και στη θεραπεία φαίνεται ότι πολλές φορές δεν υπάρχουν καν δεξιότητες επικοινωνίας. Όταν αυτές αρχίζουν και αναπτύσσονται, τότε οι αποστάσεις αρχίζουν και μειώνονται.

Η τάση του για «όλα φταίνε οι άλλοι», που υπάρχει έντονα στην ελληνική κοινωνία, μεταφέρεται και μέσα στη σχέση όπου τελικά κανένας δεν ευθύνεται για τα λάθη, αλλά πάντα φταίνε οι άλλοι. Ο θυμός για τον εαυτό δεν αναγνωρίζεται, είναι πιο εύκολο να θυμώσει κανείς με τον απέναντι. Όσο όμως κανείς δεν φταίει για τίποτα, τόσο τα προβλήματα διαιωνίζονται.

Η επίγνωση του προβλήματος που εν μέρει ξεκινάει και από τους δύο, βάζει στη διαδικασία και τους δύο να διαφοροποιηθούν ώστε να βρούνε τον τρόπο να ξεπεράσουν τα εμπόδια. Τα εμπόδια που είναι εκεί και για τους δύο αλλά και για τη σχέση τους. Και τα εμπόδια ξεπερνιούνται.